donderdag 13 februari 2014

Een pechprijs van de Staatsloterij


Het is een maandelijkse zelfkastijding en dan ook nog uit vrije keus: de Staatsloterij.

Een paar dagen van te voren maken ze je lekker met een bericht dat er deze keer een ongekende hoop geld in de pot zit, zodat je al een beetje kunt gaan dagdromen over het oeverloze leven van de waarlijk gefortuneerden. Daar tuin ik al lang niet meer in – ik dagdroom hooguit nog over een bescheiden prijs die de lopende rekeningen van de loodgieter en de garagist dekt. Heel beheerst kijk ik ook pas ’s ochtends na de trekking, of er wellicht een bedragje op mijn lotnummer is gevallen. Quod non: “Helaas! Volgende trekking meer kans.”

Zoals elke maand welt het woord ‘shit!’ in me. Het is een antoniem van ‘eureka!’, waarvoor - ik heb het gecheckt op mijnwoordenboek.nl – geen nette antoniemen bestaan, wat me overigens een mooi studieonderwerp lijkt. Het shitgevoel houdt maar een paar tellen aan, om over te gaan in de schrale troostende notie dat mijn inleg toch maar weer mooi allerlei goedhartige en culturele doelen heeft ondersteund.

Toen ik deze week weer in de nieten viel, welde er na het vaste ‘shit!’ een herinnering op aan wijlen collega Paul, die ooit bij een loterij het fijne bedrag van twintigduizend gulden won. Hij besloot er iets onvergetelijks mee te doen en boekte een luxe gezinsreisje naar New York. Terwijl hij op een avond over een Avenue slenterde, hem kennende op weg naar een roemrucht jazzcafĂ©, off-Broadway, werd hij besprongen door een overvaller die het op zijn portemonnee had gemunt. Daarbij kwam Paul zo ongelukkig te vallen dat hij een lelijke botbreuk opliep, plus zes weken verblijf in een derderangs ziekenhuis van het soort dat je niet licht overleeft.


Paul overleefde het kliniekje en besloot het onfortuinlijke tripje maar als een kleurrijke anekdote te beschouwen. Voor ons, nieten in de loterij van het leven, is zo’n pechprijs het balsemende bewijs dat geld niet zomaar gelukkig maakt. Maar volgende maand spelen we weer mee. Voor de goede doelen, vooral.

Foto Flickr (Marco Tucci)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten