Niemand die eraan twijfelt dat blinden gehandicapt zijn.
Ook doofheid geldt als een ernstige beperking. Maar hoe zit het eigenlijk met
mensen die ziende blind zijn? Of die prima oren hebben, maar zich doof houden
voor zaken die hen niet uitkomen?
Het zijn nare kwalen, vooral voor de omgeving van de
betrokkenen. Om mysterieuze redenen doen ze zich vooral voor onder
beleidsmakers, en binnen die categorie vooral bij politici. Je kunt nog zo vaak proberen hen onder ogen te
brengen dat ze een heilloze maatregel hebben bedacht, ze wenden de blik af en
voeren hun besluit uit. En hoeveel argumenten je hen ook toeroept, ze willen er
niet van horen.
Hoe vaak is vanuit de zorg al niet uitgelegd dat de
aangekondigde bezuinigingen op de sector vooral de zwaksten treffen? Dat lang
niet iedereen mee kan doen aan de participatiemaatschappij? Dat er niet
tegelijkertijd kan worden bespaard op verzorgingstehuizen en op thuiszorg, omdat ouderen die langer thuis blijven nu eenmaal
meer hulp nodig hebben? Toch gaan zulke maatregelen door. Ziende blind, horende
doof. Valide invalide.
Iets vergelijkbaars geldt voor mensen met een beperkt
wereldbeeld. Internet, audiovisuele media en de kiosk mogen uitpuilen van
informatie, maar zij zetten oogkleppen op, ideologische of religieuze, en
mijden angstvallig wat niet in hun santenkraam van pas komt. Zo hebben we naast
verstandelijk gehandicapten ook allerlei mensen die verstand genoeg hebben,
maar weigeren het te gebruiken.
Het heeft iets zuurs. Op de ene plek doet een dubbel
gehandicapte cliënt van een zorginstelling zijn best nog wat van het leven te
maken, een woonwijk verderop hangen volledig toegeruste mensen hun kansen aan
de wilgen en geven zich over aan hard drugs of lamlendigheid. De één scharrelt
achter zijn rollator manmoedig van hot naar her, de ander is fysiek piekfijn in
orde, maar niet vooruit te branden. Achter de ene voordeur probeert een
kankerpatiënt de hoop overeind te houden, achter de volgende zit een reaguurder
hopeloos te kankeren.
Zo bezien telt de samenleving veel meer mensen met
beperkingen dan we denken. Waaronder dus heel wat mensen met heel wat
mogelijkheden.
Foto: Flick
Deze column is ook verschenen in Markant, tijdschrift voor de gehandicaptensector
Geen opmerkingen:
Een reactie posten