maandag 23 maart 2015

Het Staatslot en het aroma van de Grote Wijde Wereld

Afbeelding: Reetsma
In een aanval van ordelijkheid zette ik me dezer dagen aan de boekhouding. Zaten er nog aanmaningen of deurwaardersexploten tussen de oude post? Had ik misschien een meevallertje over het hoofd gezien? Viel er wat te wieden onder die eeuwige vaste lasten?

Geen rode cijfers en ook geen onverwachte douceurtjes. Maar die maandelijkse afschrijving van de Staatsloterij! Al jaren deed ik mee, maar het hoogste bedrag dat ik ooit had gewonnen, was 20 euro… Elke tiende dag van een nieuwe maand attendeerde een automatisch mailtje me dat ik de uitslagen moest checken. Het resulteerde steevast in ‘helaas, volgende keer beter’. Zou ik onderhand niet eens opzeggen en van het inlegje een bosje bloemen kopen, of een dichtbundeltje, of een Vino Nobile?

Dat was verstandiger geweest, maar ik deed het niet, ik bleef vaste deelnemer aan het maandelijkse gokspel. Op 10 april is er een nieuwe ronde. Dan mailt de loterij me weer: ‘Heeft u deze trekking een grote geldprijs gewonnen? Kijk nu of u één van de gelukkige winnaars bent.’ Het is niet te weerstaan.

In feite kan ik me amper een voorstelling maken van hoe het moet zijn om plots een bom duiten te winnen. Dan heb ik het niet eens over de miljoenen van de jackpot. Hoe reageer je wanneer je een troostprijsje van 75 mille in de schoot valt? Ben je dan een week hyper? Permitteer je je eindelijk eens iets decadents? Of blijf je keurig verstandig en houd je het gros achter de hand voor ‘je weet maar nooit’?

Volgens mij schuilt de verleiding van de loterij niet zozeer in de concrete hoogte van de prijzen, alswel in het abstracte rijk van de ongekende mogelijkheden dat voor de winnaar in het verschiet ligt. Met een vingerknip ben je verlost van de middelmaat en kun je compromisloos voor het beste en het mooiste kiezen. Die gedachte alleen al is onbetaalbaar.

Het sigarettenmerk Peter Stuyvesant adverteerde vroeger met de slogan: Die Duft der Grossen Weiten Welt en had daarmee veel succes. De reclame ademde een aroma van vrijheid, rijkdom en mondaniteit, een sfeer van mensen die het voor elkaar hadden en zorgeloos flaneerden over de wereldboulevards. Het is ook de sfeer die voor me opdoemt als ik het maandelijkse mailtje van de Staatsloterij krijg. En die natuurlijk weer net zo snel zal wegwaaien als de rook van een Peter Stuyvesant. Ik weet het, maar ja, de fantasie wil nu en dan ook gevoed worden.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten