Een geval van bloedige ernst

 

Deze duim steek ik niet op omdat ik iets ‘leuk’ vind. Ik vind zelden iets ‘leuk’, want ik heb een hekel aan dat woord, zoals ik al eerder uiteenzette in een érg leuk blogje.

Nee, de duim hierboven gaf zelf aanleiding tot een stukje. Hij raakte gisteren namelijk gewond toen ik met een scherp mesje in de weer was en mezelf sneed. Normaal gesproken bestrijd je zoiets met een pleister en een zoen van de juffrouw. Maar niet dus als je bloedverdunners gebruikt. Pleisters, zwaluwstaartjes, gaasjes in allerlei diktes: niks wist het bloeden te stelpen en al snel lagen er allerlei rooddoordrenkte duimverbandjes om me heen. Uiteindelijk loste de Spoedpost van het ziekenhuis het probleempje afdoende op.

Je staat er gewoonlijk niet bij stil, maar bloed is eigenlijk een heel boeiend onderwerp. Het is een essentieel onderdeel van het gestel; niemand kan zonder. Dat geldt zelfs in figuurlijke zin. Als we iemand ‘bloedeloos’ noemen, doelen we op een flets, mat, ongeïnspireerd persoon, uit wie het echte leven verdwenen is. Bloed is niet alleen voorwaarde voor het leven, maar staat ook symbool voor passie en energie. Geen aantrekkelijker vrouwen dan bloedmooie – en eventueel bloedgeile – vrouwen, geen diepere weerzin dan een bloedhekel, geen agressie zo heftig als bloeddorst. Als ik u dodelijk haat, kan ik uw bloed wel drinken. En als ik buitengewoon driftig ben, dan kookt mijn bloed.

Het belang van bloed blijkt in de taal ook buiten de sferen van drift en vitaliteit. Het woord is synoniem geworden voor allerlei vormen van de overtreffende trap. In de tropen is het bloedheet. Sommige stadswijken zijn bloedlink. Examens kunnen bloednerveus stemmen. Wie hard rijdt, rijdt met een bloedgang. Bloedjes van kinderen zijn erg beklagenswaardig. Wordt het werkelijk menens, dan hebben we een geval van bloedige ernst.

We zijn ook bang voor bloed. Het adjectief ‘bloederig’ lezen we als ‘afschuwwekkend’. Als we horen dat een veldslag of criminele afrekening tot een bloedbad heeft geleid, stellen we ons een onafzienbare plas dieprood levensvocht voor. De gemeenste en gevaarlijkste honden ter wereld zijn bloedhonden. Geen akeliger misdaad dan bloedschennis.  

Vrolijke taalvarianten met bloed schieten me niet te binnen. Ik ken althans geen bloedgrappige films, bloedlekkere pizza’s of bloedkalme muziek. En ik kan ze momenteel ook niet uit mijn duim zuigen.