Durf te dromen

Bij mij om de hoek ligt een parkje waar ik vermoedelijk nooit zou komen als het niet om de hoek lag. Met wat waterpartijen, plantsoenen, een speelplek en een sculptuur kloppen de ingrediënten wel; het geheel is echter nogal saai en alledaags. Maar het ligt wel om de hoek en dus ga ik er regelmatig een frisse neus halen.

En dan lees ik elke keer opnieuw dezelfde tekst: Dare to dream. Het staat met lichtgevende letters op het dak van een school aan de rand van het park, met naast de tekst een dansend figuurtje met paraplu dat doet denken aan de oude musicalhit Singin’ in the rain.

Die daktekst schijnt onderdeel te zijn van een drietal hartenkreten, waar een kunstenaarspaar zes jaar op heeft gebroed. Dan hadden ze het toch ook wel meteen kunnen vertalen, lijkt me – ik krijg soms het heen en weer van de Engelse ziekte die het Nederlands aantast. Durf te dromen klinkt eigenlijk net iets gedurfder dan de Engelse variant. In het Nederlands wordt de aangesprokene voelbaar uitgedaagd om lef te tonen en op te komen voor de fantasie.

Hoe dan ook, wel een goed idee dat een school (in dit geval een ROC) haar leerlingen voorhoudt dat de verbeelding een mooi goed is en hen stimuleert daar ruim baan voor te maken. En de school prikkelt niet alleen haar leerlingen, maar ook de passanten in het belendende park. Deze passant althans slaat meteen aan het fantaseren. In de vijver voor de school springen de vissen omhoog om op het water te dansen. Op de perken sluit de plantsoenendienst zich aan, enthousiast gevolgd door wandelaars en sporters, zodat het groen zich snel vult met schuddende billen, stampende benen en zwaaiende armen. Uit scootmobiels en rolstoelen rijzen mensen op om voor het eerst na jaren op eigen benen te staan en weer ritme in hun heupen te vullen, en ze juichen van plezier en geluk. De konijnen komen uit hun holen onder de struiken en beginnen aan een massale orgie, want dat is nou eenmaal waar konijnen van dromen. En de docenten van het ROC duiken met sierlijke salto’s van het balkon in de vijver en voeren daar met de dansende vissen een waterballet op.

Er moeten meer van die opruiende teksten als ‘Durf te dromen’ komen. ’ Stel je voor’ op een gevel aan een plein. ‘Het liefst zou ik…’ op een viaduct van de A2. ‘Wie wilt u kussen?’ wandvullend op het gerechtsgebouw. Komt de verbeelding toch nog een beetje aan de macht.