 |
| Plasterk in 2009; foto Jos Lammers |
Ronald Plasterk staat weer eens in de krant: de FNV heeft
een conflict met hem over de ambtenarensalarissen. Zo vaak komt hij niet meer
in het nieuws sinds hij het nogal saaie departement van Binnenlandse Zaken bestiert.
Dat was wel anders toen hij nog minister van Onderwijs en Cultuur was en om de
haverklap iets fotogenieks opende.
In die tijd had ik eens een kort interview met hem voor een
boek over de herontwikkeling van industrieel erfgoed, daar ging hij toen over. De vragen waren op verzoek van zijn voorlichter eerder
aan hem toegespeeld. Hij bleek zich voorbereid te hebben, want
toen hij inging op het spannende element van oude fabrieken had hij een aardige
beeldspraak bij de hand: ‘Zoals een sonnettendichter aan de beperkingen van een
sonnet met twee kwartetten en twee tertsen juist zijn creativiteit ontleent, zo
kan ook de beperking van een gebouw ondanks alle eventuele onhandighedenvoor de
gebruiker stoer en interessant zijn.’ –
Hij mocht dan biologie en natuurwetenschappen hebben gestudeerd en hoogleraar
in de ontwikkelingsgenetica zijn geweest, waarom zou hij niet ook verstand
hebben van letterkunde?
Interview klaar, nog even tijd voor een fotoshoot op een
locatie op de begane grond van het ministerie. Hij beende in een amper bij te houden tempo vier trappen af , koos positie op de afgesproken plek, haalde een
hand door het haar en glimlachte naar de camera. Een professional, dacht ik, chapeau!
Een tijdje later nam ik mijn kopij inclusief het door
het ministerie geaccordeerde interview met Plasterk door met een andere
professional, de inmiddels betreurde Jan Stassen, die de eindredactie van het
boek verzorgde. Die signaleerde een opmerkelijke vergissing van de minister:
een sonnet bevat niet twee kwartetten en twee tertsen, maar twee kwatrijnen en twee terzinen. Het kwam correct in het boek, met dank aan Jan.
Een duidelijk gevalletje van de klok en de krekel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten