zondag 27 september 2015

Pas op! Boom! Levensgevaar!


 
Kort briefje in de bus. ‘Betreft: kappen van populieren in het Genderpark’, staat er boven. Alwéér? Afgelopen voorjaar gingen er ook al bomen tegen de vlakte in dit kleine park – ik wijdde er een mismoedig stukje aan. De lijken liggen, in stukken gezaagd, nog steeds op de oevers van het riviertje dat ze decennia hebben omzoomd. 

Komende maand gaan er opnieuw 23 populieren om, schrijft de gemeentelijke Sector Realisatie, Beheer en Toezicht. Reden: ‘De bomen zijn niet gezond en daarom niet duurzaam te behouden op langere termijn.’ Dat is een ambtenaresk pleonasme voor: ‘ze zouden weleens kunnen omwaaien’. Dat risico was volgens de toelichting gebleken tijdens de zomerstorm van 25 juli. Nou waren ze bij die storm allemaal rustig blijven staan, net als bij alle stormen van de laatste vijftig jaar, maar daar had de Sector Realisatie, Beheer en Toezicht, even geen boodschap aan. Ze vormen een risico, dus omkappen, punt. 

Ik rijd naar het parkje toe. Meteen bij de ingang al staan de eerste van de 23 terdoodveroordeelden: een paar immense exemplaren, meer dan een meter in doorsnee en zeker twintig meter hoog, ‘ondenkbaar ijle populieren’, om met Hendrik Marsman te spreken, die‘als hooge pluimen aan den einder staan’. Dichters worden wee van mooie bomen. Ambtenaren niet. Die zijn verantwoordelijk voor Realisatie, Beheer en Toezicht en zien een boom niet alleen als boom maar ook als omwaairisico en daarom niet duurzaam te behouden op langere termijn. 

Op de stammen van de beeldbepalende reuzen hangen A4tjes met protesten. ‘Help,’ roepen ze, ‘de gemeente is bang van deze boom.’ ‘Haal je dak van je huis, dan kan het er niet meer afwaaien,’ ironiseert een ander pamflet. Zo is het maar net. Welk gevaar levert een vallende boom nou helemaal op? Het kapseizen van een grote boom gaat zo traag dat eventuele passanten kuierend op veilige afstand kunnen geraken. In risicovrije ambtenarenvisies moet elk bos wel als levensgevaarlijk gelden en worden omgeploegd dan wel afgesloten met hekken met doodskoppen erop.

Ik wens het protest veel succes, maar de kapvergunning is inmiddels al verleend. Hoog boven me ruisen de ijle pluimen met hun ontelbare blaadjes een uniek concert bij elkaar – die weten nog van niks. Straks klinken hier alleen nog de kettingzagen. Het is onverdraaglijk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten